Dzieci OnLine

[Monik]

Napiszcie mi (lub prześlijcie link) do takich mitów Greckich jak:

-Koń Trojański
-O złocie i uszach króla Midasa (to jest jeden mit)
-Chytry Syzyf (nie mit o Syzyfie, tylko taki pt "Chytry Syzyf", to w czym Autolikos kradł mu konie a potem on im wyrył na podkowach itd.)

Powtarzam: nie chcę całych mitów (bo mam w książce) tylko streszczenia. Najlepiej bez dialogów.
Pozdrowienia.

[Słupek]

[Nikita]

Właśnie, w mitach Jana Parandowskiego mity są tak napisane, że nie ma tam co streszczać. Jeśli masz tą książkę to niepotrzebne Ci będą żadne streszczenia...

[Monik]

Hm... A około ile stron (takich, jak w normalnej książce, bodajże A5) mają podane przeze mnie mity (każdy z osobna)?

[Słupek]

[Tremere]

długo się na tych googlach naszukałeś?
śmieszne. ;p

[Słupek]

Nie na googlach, a na półeczce.

[Tremere]

a to wspolczuje

[Monik]

[Słupek]

Nie możesz sama sobie streścić?

Midas był królem Frygów, a przy tym skąpcem. Gdy jego poddani przymierali głodem, on pomnażał bogactwa. Bóg Dionizos postanowił ukarać jego chciwość. Przybył do Midasa wraz ze swoim orszakiem i obiecał mu spełnienie jednego życzenia. Król poprosił, by wszystko, czego dotknie zamieniało się w złoto. Dionizos spełnił życzenie. Cieszyło to Midasa, dopóki nie zgłodniał i zauważył, że wszystkie jego posiłki zamieniają się w złoto. Konając z głodu, pobiegł do świątyni Dionizosa błagać o litość. Bóg kazał mu wykąpać się w rzece Paktalos, czar zniknął, a od tego czasu rzeka jest złotonośna.

Niedługo potem drogę w świętym gaju zastąpił Midasowi Apollo. Gdy król nie chciał słuchać jego muzyki, bóg sprawił, że Midasowi wyrosły ośle uszy. Bojąc się bycia pośmiewiskiem, król zaszył się w lesie, gdzie wszystkie zwierzęta, rośliny, a nawet chmury zaczęły szeptać "Król Midas ma ośle uszy". W ten sposób wieść rozeszła się po całym kraju.

Na podstawie wersji Markowskiej, jak miało być na podstawie Parandowskiego, to fragment o Apollinie idzie całkiem inaczej. Krócej się nie da, żeby nadal miało ręce i nogi.

[Monik]

Prosiłabym jeszcze o dwa pozostałe-Chytry Syzyf oraz Koń Trojański(tak, wiem, leniwa jestem : P)

[Ja14]

Syzyf był królem, który panował w Koryncie. To on założył miasto i uczynił je bogatym, wybrawszy miejsce na port tak dogodnie, że można w nim było pobierać daninę od wszystkich statków jadących ze wschodu i zachodu.
Syzyf był ulubieńcem bogów, był często zapraszany na uczty olimpijskie. Odświeżał swe ciało nektarem i ambrozją, dlatego był rześki i silny pomimo swych lat.
Jego największą wadą było zamiłowanie do plotek. Zawsze gdy wracał z Olimpu, rozgadywał o czym się tam mówiło.
Pewnego radu rozgadał pewien sekret Dzeusa. Władca bogów miał z tego powodu przykrości. Dzeus posłał bożka śmierci, Tantosa, by ten uśmiercił Syzyfa. Chytry Syzyf urządził zasadzkę na Tanatosa i zakuł go w piwnicy. Ludzie przestali umierać, więc Hades poszedł ze skargą do Dzeusa. Wysłał Aresa, by ten uwolnił bożka śmierci.
Pierwszy zmarł Syzyf, lecz konając nakazał żonie, by nie chowała jego ciała.
Ponieważ nie pogrzebano ciała, dusz nie mogła wejść do państwa cieniów.
Syzyf błąkał się nad brzegiem Styksu narzekając, aż pozwolono mu wrócić na ziemię, by ukarać niedbałą żonę.
Król Koryntu poszedł, lecz nie wrócił.
Żył bardzo długo, w ukryciu, unikając rozgłosu.
Pewnego dnia bogowie przypomnieli sobie o Syzyfie i posłali Tanatosa.
Wyznaczono karę Syzyfowi. Miał wnieść wielki kamień na stromą i wysoką górę. Ilekroć był prawie na szczycie, kamień wyrywał się i praca zaczynała się od nowa.
Z tego mitu wywodzi się powiedzenie "prace Syzyfowe".

[ Dodano: Sob 25 Lis, 2006 10:44 ]
tak może byc??

[ Dodano: Sob 25 Lis, 2006 10:45 ]
Koń trojański - wielki koń na kołach, zrobiony z drewna, w którym ukryli się wojownicy greccy w czasie zdobywania Troi. Obrońcy miasta wbrew przestrogom Kasandry wciągnęli konia do miasta. Tam w nocy Achajowie wyszli z ukrycia, otworzyli bramy wojownikom i w ten sposób zdobyli miasto. Opis tego wydarzenia znajduje się w Eneidzie Wergiliusza. Według najnowszych badań koń trojański jest symbolem trzęsienia ziemi, a to za sprawą Posejdona. Ów bóg był opiekunem koni i to jemu przypisuje się władzę nad tym żywiołem. Pod terenami ówczesnej Troi przebiega uskok tektoniczny i wiele dowodów wskazuje na to, że to trzęsienie ziemi było powodem upadku tego miasta. Współcześnie koń trojański oznacza ukryte niebezpieczeństwo, zdobycz przynoszącą zgubę, niebezpieczny podarunek.

[Słupek]

[Ja14]

spadaj;)